Bulalakaw

June 27, 2009

Marami ang tumunganga, napanganga,

Isang malaking bolang bumubuga,

Nagplanong tumumba.

Bulalakaw sabi ng iba,

Maligno bulong ng mga dila,

Paano kung dahil dito’y bumuka ang lupa,

Umurong kaya, kanilang mga mukha.

Sa Sta. Mesa, hindi Sta. Ana,

Napadpad ang kutong-lupa,

Nasaan na, humihinga pa ba ?

Sagot ay oo, sabay sipa

Ako ang bulalakaw

Pagkat walang tiyak na araw

Sapat na oras, sayo’y pupukaw

Saktong petsa, kanilang nakaw

Walang gago, hindi bakaw.

Sa dulo ng Sta. Mesa

Malapit sa Pureza

Saan ka makikita, bulalakaw ng pag-asa ?

Si Vicente ang tumikom,

Si Valencia’y napainom

Saan ka nagtatago, bulalakaw na manghihilom ?

Minsan, umulan ng yelo,

Siya kaya ang lumuha ?

Umalog ang lupa ?

Siya kaya ang sumipa ?

Dumalaw ang ipo-ipo,

Dahil kaya sa pagsinga ?

Umapoy ang ilang distrito,

Pagbulusok ba ng tainga ?

Sinisi siya ng bayan

Bagamat di buo ang kanyang eksistensiya

Nagngangalit, umuusok ang butsi ng iba

Sa kung kaninong di makilala

Kung bakit nabubuo ang demonyong trahedya

Kung bakit biglang nasisira ang saya,

Nalilibing ang ngiti, nabubuhay ang takot,

Sumisigla ang pangamba

Umaraw muli,

Gumaan ang panaghoy.

Wala na’ng bulalakaw.

Saan ka naglakbay?

Nagdilim ang kalawakan,

Numipis ang ulap,

Tumaas ang dagat,

Namatay ang kampon ng tubig.

Patuloy ang gutom, tuluan ang pawis.

Iniwan ang takot, nakataas ang paa.

Siksikan ang kahon, walang pansaklob.

Natahimik ang sentido, naglakbay

Hanggang sa taas.

Bumalik ang bulalakaw,

Mula langit hanggang lupa.

Mula liwanag hanggang pagsalpok,

Pagsabog at pagyanig.

Naglaho ang impyernong elemento,

Ang lindol, baha, sunog at bagyo.

Humalili ang bulalakaw.

Naging pipi ang lahat.

Hawak ang bolo, lumaban sa lahat.

Hawak ang kumot,

Yayakapin ang sangkatauhan.

Hawak ang panyo,

Sasalo sa paglagapak,

Ng luha

Ng tao, bagay,

Ng hayop, o lugar,

O maging ng pinakamalaking bilog

Sa bahagi ng tao.

Bulalakaw, bulalakaw,

Saan ka matatagpuan,

Saan ka makakatawanan,

Saan. . .

Kailan. . .